Verbeelding & openheid

21/06/22 21:50 Inzichten

Laatst schoot me te binnen dat er een mooie feedback-loop bestaat tussen verbeelding en kunst: verbeelding kan leiden tot kunst en het aanschouwen van kunst kan weer de verbeelding prikkelen, enzovoorts. Toen kwam de vraag in me op: wat voedt de verbeelding? Openheid! (kwam aanwaaien vanuit een open houding?).
Hoe opener we zijn hoe meer de oneindige mogelijkheden binnen het leven gevoeld kunnen worden. Een sterke verbeeldingskracht betekent een diepgaand besef van de oneindige mogelijkheden binnen de creatie. Verbeelding kan tot bewuste creatie leiden maar dat hoeft natuurlijk niet. Hoe opener je leeft, hoe te meer de verbeelding direct afkomstig is van de ziel of het authentieke zelf, onaangetast door de illusies van het ego. Hoe meer je je ego-illusies achter je laat des te opener je wordt. Of datgene wat je verbeeldt nu bewust omgezet wordt in een creatie of niet, wat je verbeeldt creëert hoe dan ook de realiteit van je dagelijks leven. De aard van onze verbeelding buigt als het ware het kwantumveld om ons heen van waaruit ons fysieke bestaan zich manifesteert.
Het is van belang op te merken dat ik met verbeelding niet visualiseren bedoel. Een bewuste visualisatie is niet nodig voor een sterke verbeelding of creatie. Vaak komt een visualisatie voort uit het afgescheiden ego dat een scenario tracht te manifesteren uit onvrede over de huidige situatie. Dit resulteert alleen maar in een bubbel (binnen de realiteit) die er juist voor zorgt dat de beelden, gevoelens en inspiratie die afkomstig zijn van de ziel niet doorkomen. Openheid is namelijk niet selectief: het betekent dat je je openstelt voor 'the good, the bad and the ugly' en dus niet iets wat aan de horizon van het leven verschijnt, afwijst. Openheid impliceert dus een omarming van alles wat er in het leven gebeurt. Zonder dit sluit de psyche zich en wordt de verbeeldingskracht beperkt in haar reikwijdte en oneindige mogelijkheden.

Quilotoa-blog