Er is veel gaande momenteel op mondiaal niveau. En dat is natuurlijk een understatement! Twee van mijn cursisten waren ietwat ontdaan over de uitslag van de Amerikaanse verkiezingen. Ikzelf bekijk dit soort wereldgebeurtenissen meer vanaf een afstandje en weet dat het uiteindelijk niet uitmaakt wie welke verkiezingen dan ook wint: de planeet en haar bewoners ondergaan een gigantische bewustzijnsverandering en er is geen enkele partij of leider dan ook die dit af kan remmen. Dit is een kosmisch proces en is veel groter dan de menselijke ego-wil. En we zitten midden in een van de heftigste fases van dit proces wat terug te zien is aan de pieken in zonneactiviteit waar we recent door gebombardeerd werden.
Zoals ik al in eerdere nieuwsbrieven heb beschreven, is deze activiteit een van de voornaamste aanjagers van het massale ontwaken van de mensheid op dit moment. Maar zoals iedere overgang naar een nieuw bewustzijn en dus ook een nieuw tijdperk, gaat dit gepaard met de nodige chaos. De chaos wordt veroorzaakt omdat mensen in angst schieten. De angsten worden getriggerd door het intense licht dat deze naar boven haalt, angsten die diep begraven lagen in het onderbewuste.
In eerste instantie nemen de meeste mensen geen verantwoordelijkheid voor deze angst maar projecteren deze op de ander, iemand van de andere partij, iemand met een andere geloofsovertuiging of visie. Zo komen tal van groepen recht tegenover elkaar te staan. Dit projecteren leidt, in ieder geval voorlopig, tot een meer gepolariseerde maatschappij.
Ik val zelf ook nog regelmatig ten prooi aan deze polarisatie. Zo vertelde ik aan de twee cursisten dat ik laatst ook getriggerd werd omdat mijn workshops voor de tweede keer niet goed stonden vermeld in het Van Beek-krantje. Omdat ik het al een keer eerder had aangegeven had ik de neiging direct iemand van het hoofdkantoor te contacteren i.p.v. mijn directe contactpersoon in Eindhoven maar voelde dat het niet de juiste weg was. Nee, het was zaak mijn eigen controledrang onder ogen te zien die voortkomt uit angst en uiteindelijk een angst is voor tekort.
Ik kwam uiteindelijk met de cursisten tot de conclusie hoe belangrijk het is je niet eindeloos te laten triggeren door wat er buiten jezelf en dus ook in de maatschappij allemaal gebeurt. Gebeurt dit toch, onderzoek dan waarom je geraakt wordt, voel de angst of pijn en laat deze dan los. Op deze manier bepaal jij zelf hoe je je voelt i.p.v. dat de maatschappij dat doet (en er zal altijd iets of iemand zijn die tegen je haren in strijkt, daar kun je toch niks tegen doen). Hiermee verstevig je je contact met je ziel en deze is niet geïnteresseerd in een reactionair leven maar voornamelijk in creatieve expressies van jouw kern. Je onderdompelen in deze creatieve expressie zou wel eens het ideale medicijn kunnen zijn tegen een wereld die afglijdt naar steeds meer chaos. Misschien is dat juist wel de gift die de chaos in zich draagt?
Ana's 'Cascading Miracle'
Anna's 'Cosmisc Garden of Life'
Agni Hotra
Het bovenstaande schilderij heeft inmiddels een nieuw thuis gevonden. Dat het precies afgelopen maand werd verkocht was geen toeval. In mijn leven geloof ik niet in toeval. Vanaf het moment dat ik hem in begon te pakken om te versturen naar Engeland, kwam ik in een diep zuiveringsproces terecht. Ik begon lichamelijk, zo leek het, in een snel tempo in te storten: ik kreeg hartkloppingen, koortsverschijnselen, amper functionerende nieren, raakte volledig uitgeput en werd uiteindelijk gereduceerd tot wrak. Nu ben ik eerder door diepe lichamelijke en geestelijke veranderingen gegaan maar dit trof echter alles. Gelukkig merkte ik dat er ook een verdieping in mijn bewustzijn plaatsvond en dat er dus niet alleen lichamelijk wat speelde.
Wat ik altijd doe in dit soort situaties, is kijken naar de signalen die het Universum mij geeft die duidelijk maken wat er op een dieper niveau speelt. En toen schoot het me te binnen: de titel van het schilderij geeft het aan: dit is mijn 'agni hotra' oftewel mijn vuurceremonie of healing door vuur. Terwijl ik bezig was het schilderij in te pakken en te versturen, werden mijn ego-delen als het ware aan het vuur geofferd, het vuur van transformatie. Maar welk ego-deel betrof het hier? Dit werd duidelijk de dag dat ik me zó beroerd voelde dat de angst voor de dood zijn intrede deed in mijn psyche. Ik werd min of meer gedwongen die angst aan te kijken en mezelf de vraag te stellen: wat als ik nu sterf, zou ik dat dan kunnen accepteren zonder gevecht? Een verdriet overspoelde me, gevolgd door een gevoel van overgave aan de Universele Wil. Ik sprak uit een kanaal te zijn waar het leven vrij door kon stromen. Wat volgde was een serie bewegingen (soul motion) die ik voelde te moeten maken en een symbool dat getekend wilde worden om de ziel te integreren. Ik was nu door een soort energetische bottleneck gegaan waar ik als het ware onder enorme druk doorheen geduwd was. Vanaf dat moment werd het proces minder intens en voelde ik mijn ziel zich steeds verder in mijn lichaam integreren.
Wanneer we onder grote druk komen te staan, hebben we al snel de neiging te veel te focussen op het probleem zoals dat zich in de fysieke werkelijkheid afspeelt. Niet dat het ontkent dient te worden maar als we een schuin oog open houden voor de signalen en symboliek die ons getoond wordt, kunnen we uit de vechtmodus stappen en ons overgeven aan het proces dat veel groter is dan ons alledaagse bewustzijn. En daarnaast, een schilderij is voor mij nooit slechts een schilderij.....maar dat zal de meesten die dit lezen al bekend zijn.
Ivon van Tongerlo smeedt haar tweeluik aan elkaar.
